Pomyśl, że gdybyś Ty znalazł(a?) się w takiej sytuacji, to też pewnie by Ci się gadać nie chciało. Może jeszcze długo mu się nie chcieć gadać ani w ogóle nic robić. Mam nadzieję, że to przetrwasz, choć wiem, że to bardzo trudne. Ale ktoś musi pomóc wyjść, ktoś musi w tym wszystkim mieć siłę i wiarę. Co do postępów i prognoz - wiadomo, że to zależy od uszkodzenia i tego nie trzeba Ci mówić. Ale też ważna jest owa wiara, o której już wspomniałam i powolne, systematyczne dreptanie do przodu, bez względu na to, co mówią inni. Często lekarze mówią, że nie ma perspektyw, pacjent mówi, że to niemożliwe, wszyscy załamują ręce - a ja ....
... - ja mówię sobie, że trzeba spróbować. Na co dzień pracuję z dziećmi - zasadniczo diagnozuję je, próbuję różnych rzeczy na różne sposoby, wyznaczam sferę najbliższego rozwoju i próbuję osiągnąć to, co sądzę, że może da się osiągnąć. Pojawiają się nowe umiejętności - czasem mikroskopijnych rozmiarów - i na tym buduję dalej. Albo się nie pojawiają i widzę wtedy, że trzeba inaczej albo pójść w innym kierunku. Wszystko trwa latami. Ale postępy są zawsze - czasami minimalne, czasami zaskakująco ogromne. Uzbrój się w cierpliwość; do tego, co wiesz dołącz elastyczność, optymizm i wytrwałość i rób swoje
To będzie ciężka praca, ale za jakiś czas dostrzeżesz efekty... i to będzie takie fajne 
Tak jest dokładnie u mnie z tym kubłem zimnej wody który otrzymałam i co jakiś czas otrzymuję, a konsekwencją jego są myśli nazwijmy to po rzeczy :samobójcze. W poniedziałek znów taki kubełek prawdopodobnie dostanę a w związku z tym: już dziś mam dość, a co będzie w poniedziałek albo wtorek? Ja wolę nie mysleć obserwując dziś siebie, więc z tym przekazywaniem wiadomości to uważam, że najpierw powinien wejść DOBRY psycholog, który będzie potrafił trafnie ocenić mam taką nadzieję, jaki kubeł i czy wogóle kubeł danej osobie ma zostać wylany. Bo potem co się dzieje? Ja np. robię dobrą minę do złej gry co mi tylko na niekorzyść wychodzi w kontaktach interpersonalnych ( zachowuję się tak, że potem pluję sobie w twarz, osoby które mogłyby być mi bliskie odpycham od siebie, unikam kontaktów- obydwie przepraszam za wszystko!!!, a przecież jedna z nich kiedyś na prawdę uratowała mi życie... tylko jej nie będzie już teraz) Chciałam zalogować się, ale tak naprawdę to nie ważne chyba kto to napisał. Ważne jest to aby nikt nigdy nie otrzymywał wiadomości, o stanie swojego zdrowia, w niekompetenty sposób,a potem to się niestety ciągnie i ciagnie i nie jesteśmy w stanie się od tego błędu uwolnić. Przynajmniej ja.
, nadal w wielu sytuacjach codziennych jestem zdana na pomoc, ale nie pamiętam, kiedy ostatnio załapałam doła. Taka psychika chyba. 
Uwazam ze rzeczywistosc jest najlepsza ..... . Tylko jest male ale ... Wazne od kogo to uslyszymy w jaki sposob to ktos nam powie i ile w tym bedzie optymizmu .. Tak jak napisala Roza ... WIARA CZYNI CUDA .... Mysle tak gdyz na poczatku swojej choroby slyszalam ze to przejsciowe ... lekarz omijal mnie i o wozku nie bylo mowy .... a w domu po 7 m-c leczenia gechenna - zero przygotowania do jakiego kolwiek zycia .. Tak wlasnie sie ukrywa bledy lekarskie 
nie wiem co jest lepsze w tym przypadku 
Jesli lubisz sie smiac .... to powiem jeszcze ze w/w P.psycholog ... mila specjlne przezwisko i pewnie ma do dzis 
Zwlaszcza po rozwiazywaniu testow .... ktore zostawiala choremu , zeby poznac Jego psychike ............ Przychodzila po kilku dniach po te karteczki 