Tetraplegik

Onufry pisze: ↑02 maja 2020, 16:54

Odys pisze: ↑01 maja 2020, 15:51 A jak wy myślicie?
Co można powiedzieć Takiemu człowiekowi który właśnie dowiedział się że będzie uzależniony do końca życia od drugiej osoby.
Wyobraź sobie że jedziesz dzisiaj do niego i musisz mu coś powiedzieć.

Dodałem - nie mam zamiaru was pocieszać, ale dopóki rusza mi się głowa i przedramiona to sobie poradzę, nie mam też zamiaru tylko leżeć jak koledzy obok (jeden 6 lat, drugi 9lat leżenia).

Marcel pisze: ↑27 wrz 2020, 22:22

Onufry pisze: ↑02 maja 2020, 16:54

Odys pisze: ↑01 maja 2020, 15:51 A jak wy myślicie?
Co można powiedzieć Takiemu człowiekowi który właśnie dowiedział się że będzie uzależniony do końca życia od drugiej osoby.
Wyobraź sobie że jedziesz dzisiaj do niego i musisz mu coś powiedzieć.

Dodałem - nie mam zamiaru was pocieszać, ale dopóki rusza mi się głowa i przedramiona to sobie poradzę, nie mam też zamiaru tylko leżeć jak koledzy obok (jeden 6 lat, drugi 9lat leżenia).

Koledzy obok, to tak sobie leżeli, bo im fajnie było, nie chciało im się chodzić? Jaki był ich stan fizyczny?

Onufry pisze: ↑29 wrz 2020, 16:09 Chyba się nie zrozumieliśmy. Bardzo dobry przykład tego co chciałem powiedzieć. Ale nie tylko on. Na myśl mi przychodzi również Stephen Hawking. Przecież pisałem, że aktywnym można być nawet leżąc. Wcale mi nie chodziło o aktywność w machaniu nogami. Chociaż jak byłem w STOCERze w Konstancinie podziwiałem faceta który ćwiczył całe popołudnia, a reszta się tylko gapiła. Na rzecz tej aktywności zawodowej nawet zaprzestałem ćwiczeń bo doszedłem do wniosku, że aktywnym w sensie zawodowym można być i na wózku. No i sprawność powolutku poszła w dół. No to teraz wymyślam sobie takie zajęcia, które wymuszają choć trochę ruchu. Myślę też, że przykłady lepiej działają na tych co od razu się poddają niż pocieszenia w stylu "nie martw się wszystko będzie dobrze" bo oni tych pocieszeń mają po dziurki w nosie.