Tetraplegik

--> psycholog
nam pomogł w pierwszych fazach radzenia sobie z naszym dzieckiem, ktore utracilo pełnosnorawnosc. Widzmy postepy mimo że niechęc do jakiejkolwiek wspolpracy u corki byla porażająca

Ola pisze: ↑12 lis 2004, 22:20 Zaryzykuj i zacznij wychodzić. Gorzej niż teraz chyba być nie może. Warto się postarać. Nawet jeśli Ty teraz nie widzisz w tym sensu, to sprawisz radość bliskim. Będzie lepiej napewno

No właśnie, o to chodzi, że gorzej może być (!) jak się nie weźmiesz w garść.

Jak ktoś tak uważa jak w tytule postu, to tak dla niego będzie. Zachęcam do przeczytania mojej odpowiedzi w poście: marzenia, których już nie da się spełnić

Też mam th12-l1
Wiem co czujesz.....albo czego nie czujesz ....ale od początku starałam się żyć normalnie w ramach możliwosci oczywiście
Jestem tą samą osobą przecież, tylko nie chodzę. Ale od czego mam wózek. Trzeba go polubić i jest łatwiej
Masz dla kogo żyć....więc żyj