Tetraplegik

wera pisze:to co to za bycie razem.....bez bliskości,bez przytulania,pocałunków.....ja mojego tetruska miałabym ochotę czasem zagłaskać a wasze księżniczki gdzieś tam na was czekają(do tych co nie mają)tylko nie przegapcie i dajcie im szansę

no właśnie nie wiem jak długo wytrzymam , ale powiedz co mam zrobic sam sobie nie poradzę do domu opieki tylko mogę sie wybrać . Czy ty swojego tetrusa ubierasz myjesz ? czy jest samodzielny ?

ja niestety jeszcze nie mieszkam z moim przyjacielem,ale spędziłam z nim sporo czasu i to co podobno miało mnie zniechęcić jeszcze bardziej mnie do niego zbliżyło. Karmiłam,myłam,uczestniczyłam przy zmianie opatrunków i wstawałam, w nocy gdy mnie potrzebował,zdaję sobie sprawę z bardzo wielu ograniczeń,uważam jednak,że są do przeskoczenia,jeśli oczywiście obie strony tego chcą. Dla mnie jest po prostu bardzo fajnym mężczyzną w moim życiu.Interesującym,męskim i szalenie pociągającym

i pewnie zaraz usłyszę,że wszystko się zmieni jak zamieszkamy razem itp......nie wiem co będzie, życie często samo pisze scenariusze , ale wiem,że zależy mi na tym człowieku i chcę spróbować,nie chciałabym żyć ze świadomością ,że ominęło mnie być może coś wartościowego. a tobie cóż mogę doradzić,raczej nie jestem odpowiednią osobą do ich udzielania rad,mogę życzyć jedynie aby w waszym życiu zmieniło się na lepsze,pozdrawiam ciepło

wera niech sobie gadają nawet jeśli to by miało trwać tylko miesiąc czy rok to i tak warto. Być kochanym to wspaniałe uczucie .

u mnie niestety chyba koniec.....każdy miesiąc będę pewnie bardzo długo wspominała..i wiem,że było warto czekać aby to przeżyć i tu zacytuję słowa pewnego człowieka...."Wierzę,że im bardziej się kocha ,tym więcej się czyni,gdyż miłości,która nie jest niczym więcej niż tylko słowem,nie mógłbym nawet nazwać miłością"Vincent Van Gogh.....no właśnie ...przyjażń ,wsparcie....uważam ,że w tym się sprawdziłam,a co było nie tak......być może kiedyś się dowiem,.

i oczywiście wszystkim życzę tak niesamowitych miesięcy jakie mnie spotkały,nawet jeśli mają być tylko chwilą...warto żyć dla chwil

Wera, a może chcesz poznać mnie bliżej? Skad jestes?

dzięki za propozycję ,nie wydaje mi się jednak abym przez pewnie długi czas miała ochotę poznawać kogoś nowego,pozdrawiam

Wera Ty już bylas tu na forum okolo roku temu zgadza się? i wtedy tez konczylas swój zwiazek o ile pamietam.

nie wydaje mi się,musiałaś lub musiałeś mnie z kimś pomylić,jak widać nie jestem tu odosobnionym przypadkiem,zresztą o kilku takich sama czytałam

wera pisze:nie wydaje mi się,musiałaś lub musiałeś mnie z kimś pomylić,jak widać nie jestem tu odosobnionym przypadkiem,zresztą o kilku takich sama czytałam

W takim razie przepraszam cos pomylilem...

http://www.se.pl/wydarzenia/kronika-kry ... 83696.html
temu gościowi też brakowało kobiety, ale na szczęście jego przypadek jest bardzo skrajny

Buhaha.....

tetrus97 pisze:http://www.se.pl/wydarzenia/kronika-kry ... 83696.html
temu gościowi też brakowało kobiety, ale na szczęście jego przypadek jest bardzo skrajny

Niwiem co Cke smieszy w tym przypadku
Piotr byl fajnym gosciem
Wiec moze wiesz pohamuj glupie uwagi

Anulka38 pisze:

wera pisze:dowcipniś wiesz ,na jednym tetrusku już się przejechałam......bardzo starałam się zrozumieć,choć dla mnie to również było bardzo trudne....szanowałam ,wspierałam,pielęgnowałam i pożądałam,a i tak było wszystko żle,nie wiem w którym momencie popełniłam błąd,a może wcale go nie popełniłam....czasem zastanawiam się gdzie w tym wszystkim jestem ja....jest tylko on i jego niepełnosprawność

I dobrze, że go zostawiłaś skoro ciebie nie szanował. Wg mnie, to szkoda sobie głowę inwalidami zawrać. Oni potrzebują tylko opiekunek a nie kobiet. Ciągle narzekają, muchy w nosie, ciągle coś ich boli, tu nie pojedzie, tam nie pojedzie, same z nimi problemy. Ja też takiego, jednego paraplegika w końcu zostawiłam.

ehhh wiesz? Jesteś pusta jak dwa bębny... "szkoda zawracać sobie głowy inwalidami"... Osobiście korzystam z życia ile tylko wlezie. Byłem w miejscach na świecie, których pewnie nigdy nie zobaczysz poruszając się na wózku. Prowadzę firmę razem z żoną, życie towarzyskie bardzo bogate, a w małżeństwie zazdroszczą nam zdrowe pary. Żona owszem pomaga mi, ale to tylko maleńki ułamek tego co u nas. Jest szczęśliwą kobietą i zawsze mi powtarza, że lepiej trafić nie mogła. Nie wrzucaj wszystkich do jednego worka... wśród zdrowych facetów częściej zdarzają się wredni i może kiedyś trafisz na takiego co ci buźkę obije lub wypłatę przechla. Ty sama jesteś niepełnosprawna... umysłowo!!!